MEERLO – In de vallei van de grote Molenbeek tussen Tienray en Meerlo voert de IKL-Limburg komende week een opknapbeurt uit aan de achterstallige perengaard van Huize St. Anna. De boomgaard is in de jaren dertig aangelegd na het kanaliseren van de beek en was onderdeel van de speeltuin en het vakantiehuis Joosten. Van 1939 tot 1951 was het pension vakantiehuis Joosten in de verre omtrek een echt begrip. Van heinde en verre, tot zelfs uit het westen, kwam men naar de speeltuin waar men genoot van de waterpartijen, het wandelpark en de muziekuitvoeringen.
Het gebied in het dal van de grote Molenbeek is vanwege de enorme afwisseling van hoge landschappelijke waarde. Naast restanten van beekarmen wordt het gebied nog altijd opgesierd met monumentale treurwilgen, een laan met oude geknotte acacia´s, en een oude eikensingel. In de afgelopen weken voerden medewerkers van IKL al zaag en plantwerk uit aan het groen op voormalig beektalud aan de Tienrayseweg. Verder werden diverse sparren opgeruimd en eiken in de singel bijgeplant.
Komende week snoeit IKL-Limburg een laan en boomgaard met 25 stokoude peren. Ook de oude treurwilg krijgt een beurt. De initiatiefnemers van de wandelroute De Acht van Tienray attendeerde IKL op de oude luister van het goed. Met de steun en medewerking van de particuliere eigenaren en de gemeente Horst aan de Maas kan het werk plaatsvinden.
Tot het midden van de vorige eeuw was de speeltuin en het café-vakantiehuis een in de zomer druk bezochte uitspanning. De mensen kwamen voor het park, de vijvers, maar vooral voor de speeltuin, de enige in de verre omtrek. Veel gegoede families uit het westen brachten hier hun vakanties door. Uit advertenties uit de oorlogsjaren blijkt dat heir veel vertier was.
Eerste wedstrijd
Mensen hebben het landschap gemaakt tot wat het is. In de toekomst zal dit niet anders zijn. Het bijzondere van dit gebied is de bijzondere historie en de relaties met de dorpen Tienray en Meerlo. De geschiedenis van het karakteristieke pand Huize St. Anna begint in 1911, wanneer de woning wordt gebouwd door Th. Immers die vanwege de gezondheid van zijn vrouw teruggekeerd was uit Amerika. Begin jaren twintig trok de familie Joosten in de markante woning aan de toen nog speels kronkelende Molenbeek. De oprit naar het huis lag toen nog aan de overzijde van de beek aan de kant van de Elshout. De voetbalclub van Tienray, Top27 speelde hier haar eerste wedstrijd, later gevolgd door die van Meerlo. De Korfbalclub Meerlo en Tienray werden hier in ´41 opgericht.
Ander aanzien
In de jaren dertig krijgt het gebied een ander aanzien, wanneer de Nederlandse Heidemaatschappij in het kader van de werkverschaffing in 1931 begint met het rechttrekken van de Molenbeek. In die periode is er sprake van grote wateroverlast, veroorzaakt door de grootschalige ontginningswerken in de Peelregio.
In tegenstelling tot de geplande vier jaar werk, voeren de te werkgestelde arbeiders het hele traject van Helden tot Wanssum in knap twee jaar uit. Mt schop en kruiwagen voor 24 cent per uur. Het was dan ook geen wonder dat er in de periode ook gestaakt is. Na gereedkomen in 1933 richtte men het ‘Waterschap der Noord-Limburgse beken ten westen van de Maas’ op.
‘Zeer mooie speeltuin’
In die tijd periode wordt vanaf de Tienrayseweg ook een weg en brug aangelegd op initiatief van Joosten. Het gebied wordt ingericht als park, met wandeldreven en een het hoenderpark met diverse kippenhokken met vrije uitloop van scharrelkippen.
In 1939 merkte de pers de ondernemingsgeest van de familie Joosten ook op. In een wervend verhaal meldt de Limburger Koerier dat het ‘bekende hoenderpark S. Anna door eigenaar V. Joosten herschapen is in een naar de eischen der tijd ingericht pension en vakantiepark, met prachtig aangelegde wandelwegen, een zeer mooie speeltuin voor kinderen”. De busonderneming het Centrum laat haar bussen op verzoek bij Huize St. Anna stoppen. “Deze mooi ingerichte onderneming zal zeker het vreemdelingenverkeer in onze mooie Noord-Limburgse streek bevorderen’.
Vakantiegroeten
In de oorlogsjaren en daarna verschijnen er in provinciale, maar ook landelijke kranten advertenties die reizigers en passanten op fietsvakantie moeten trekken. Op ansichtkaarten is het door sparren en fruitbomen café-restaurant en trekkershome afgebeeld. Het voormalig café-restaurant met aan drie zijden vensters en een groot gastvrij terras werd gedurende de zomermaanden goed bezocht. Er wordt ook van alles georganiseerd om de gasten te gerieven: Gezellige muziek, koele dranken, de speeltuin. Dat zijn de kernwoorden waarmee Joosten adverteert. En de slagzin “Tevreden trekkers, tevreden vertrekkers”.
Uit die periode dateren ook de serie ansichtkaarten van het vakantiehuis en café-restaurant. Hoe veel van dit soort vakantiegroeten zullen er wel niet verzonden zijn naar thuisblijvers in de rest van het land?
Ravotten
Hoewel er nog geen foto’s van de speeltuin boven water zijn gekomen, staat die gelegenheid menig streekbewoner nog altijd haarscherp op het netvlies. “In de oorlog mochten we eens per jaar op de fiets van ons vader, gezeten op een jute zak op de stang en de bagagedrager mee naar de speeltuin. Het was ons jaarlijkse uitstapje en we speelden en ravotten tot we er bij neervielen, zo herinnert Wiel Nabben uit Tienray van particulier Museum Sorghvliet zich. Naast de kabelbaan op katrollen was het hoogtepunt de traktatie op de koude limonadegazeuse. ‘dan was je zo gelukkig als een kind, zoals het ook hoort, aldus Nabben die IKL attendeerde op het groen en de geschiedenis van dit erfgoed.
Ouder dan 80 jaar
In de naoorlogse periode werd er rond de speeltuin en het café-restaurant ook van alles georganiseerd. Naast levende muziek, waaronder optreden van het toen bekende steelguitarorkest Killi Hawanis tot en met tussenkermissen en feesten van de korfbalvereniging.
In 1951 werd de speeltuin en het vakantiehuis beëindigd en legt eigenaar Joosten zich toe op het houden van fruit, groenten en pluimvee. Het voormalige gebouw waar het café-restaurant gevestigd was, is nog steeds aanwezig. Net als de oude perengaard en het fruitlaantje, die volgens omwonenden ouder moet zijn dan 80 jaar. De deels in een laan geplante bomen zijn veelal van het ras St. Remy (“appelpeer”) en een andere kleinere stoofpeer. De snoei aan de bomen en de treurwilg gebeurt met een hoogwerker. De pal voor het woonhuis gelegen grote vijver waarin de woning en de treurwilgen zo mooi weerspiegelden is waarschijnlijk in de jaren vijftig gedempt.