KERKRADE – In het voormalig klooster Elisabeth Stift komen 26 zorgwoningen, met name voor alleenstaande ouderen die niet langer thuis kunnen wonen of (tijdelijk) geen beroep kunnen doen op mantelzorg. Het klooster wordt overgenomen door de Stichting Woonzorg Elisabeth Stift.
De aankoop en verbouwing van het klooster worden mogelijk gemaakt door bijdragen van de gemeente Kerkrade (350.000 euro) en de provincie (150.000 euro subsidie en een rentedragende lening ter hoogte van 335.000 euro). De stichting draagt zelf 301.000 euro bij.
Als alles volgens planning verloopt, zijn de eerste elf zorgwoningen in september klaar. Eind 2016 is de volledige verbouwing afgerond.
Kleinschalig
Elisabeth Stift biedt een vertrouwde, huiselijke sfeer. De 26 woonruimtes worden verdeeld over drie verdiepingen. Bewoners krijgen een eigen woonruimte met woon- en slaapkamer en een badkamer/toilet.
Op elke etage komt een pantry waar bewoners zelf of met ondersteuning van vrijwilligers hun broodmaaltijden kunnen bereiden en koffie en thee kunnen zetten voor zichzelf of voor hun bezoekers.
Ze kopen ook zelf de ingrediënten voor de maaltijden die in de gemeenschappelijke keuken kunnen worden bereid en gegeten. Tegelijkertijd is de keuken een plek waar bewoners elkaar ontmoeten.
Als bewoners behoefte hebben aan dagbesteding kan dit samen met vrijwilligers georganiseerd worden. Ook hier geldt wat de bewoner zelfstandig kan, doet hij / zij ook zelfstandig; hulp wordt geboden als dat nodig is.
Uiteindelijk moet de woonomgeving in Elisabeth Stift levensloopbestendig zijn, zodat bewoners niet meer hoeven te verhuizen, zelfs niet als ze aan het einde van hun leven uitgebreide zorg nodig hebben.
Betaalbaar
“Aangezien veel ouderen in de regio moeten rondkomen van enkel een AOW-uitkering al dan niet aangevuld met een klein pensioen, wil de stichting de bewoners van het complex behalve veel aandacht voor welzijn en zorg ook een goed onderkomen bieden tegen lage kosten”, zegt Leo Vrancken van Stichting Woonzorg Elisabeth Stift. “Stookkosten, water en licht, alarm, schoonmaak en andere voorzieningen zijn opgenomen in de huurprijs, zodat behalve voor boodschappen, uiterlijke verzorging en paramedische zorg bewoners geen extra kosten hoeven te verwachten.”
Vrijwilligers
Door een terugtredende overheid worden vrijwilligers steeds belangrijker. Ook in de woonvoorziening van Elisabeth Stift voorzien vrijwilligers in de dagelijkse ondersteuning. Voorwaarde is wel dat dit niet ten koste gaat van de kwaliteit van de maatschappelijke ondersteuning en van reguliere werkgelegenheid onder fatsoenlijke arbeidsvoorwaarden. Met Meander worden daarom afspraken gemaakt over de inzet van professionele hulpverleners als dat nodig is. Meander ziet ook toe op de kwaliteit en de continuïteit van de zorgverlening.
De Stichting Woonzorg Elisabeth Stift bekijkt of samen met onder meer Arcus Opleidingen leer-werktrajecten kunnen worden opgezet. De stichting wil ook mensen met een bijstandsuitkering begeleiden naar werk.
“Dit is een prachtig initiatief dat naadloos aansluit op de behoefte van mensen die nog niet in een verzorgingshuis terecht kunnen maar wel behoefte hebben aan ondersteuning”, zegt wethouder Leo Jongen (Wmo).
“Bovendien geeft de stichting met de inzet van vrijwilligers en de opleidingstrajecten gemotiveerde mensen een kans zich te ontwikkelen”, vult wethouder Wiermans vanuit zijn portefeuille Participatie aan.
Het pand
Het voormalige klooster uit 1875 heeft door de jaren heen onder meer gefungeerd als ziekenhuis, bejaardenhuis, vakantieoord en dependance voor de Hamboskliniek. Tot voor kort was het eigendom van de zusters Elisabethinnen. De afgelopen jaren werd het pand bewoond door de laatste drie zusters, die allen hoogbejaard zijn en het statige pand al langer van de hand wilden doen. De brasserie en de kinderopvang blijven in het pand. In de kapel worden missen verzorgd en concerten en exposities gehouden.
Gedeputeerde Patrick van der Broeck, verantwoordelijk voor monumenten: “Door dit project blijft een beeldbepalend pand behouden voor Kerkrade. Monumenten zijn in onze ogen niet alleen op zichzelf staande objecten. Ze maken deel uit van het landschap, de lokale gemeenschap en de maatschappij. Ons monumentaal erfgoed zegt iets over wie we zijn en wat we koesteren voor de toekomst.”