Eeuwenoude rivierbosweide keert terug in Limburg

MEERS – In Rivierpark Maasvallei, gelegen op de grens van België en Nederland, keert een eeuwenoud systeem van begraasde open bossen langzaam terug. Het samenspel van rivierwater en grote grazers is er weer in volle glorie te bewonderen. Een landschap in beweging met een voortdurende opbouw en afbraak van de bodem en planten. De rivierbosweide die zich in deze dynamiek ontwikkelt, zit boordevol leven.

De Grensmaas is een vrij stromende rivier. Het grootste deel is niet gestuwd en heeft geen scheepvaart. Zomerdijken hielden de Grensmaas vanaf het midden van de negentiende eeuw tot ongeveer twintig jaar geleden gevangen in een keurslijf. De rivier zat ingeklemd tussen hoge, steile oevers en kon geen kant op. Tegelijkertijd was er weinig ruimte om bij hoogwater het extra volume aan water weg te zetten, zodat dorpen overstroomden.

Een vrije Maas
Dit veranderde na 2000. De oevers werden toen breed afgegraven en de Grensmaas kreeg haar natuurlijke speelruimte terug. Voortaan hielden de dorpen hun voeten droog. De bevrijde rivier boetseert en creëert sindsdien dat het een lieve lust is en laat zo de eeuwenoude rivierbosweide terugkeren. Een spectaculair voorbeeld van een landschapsverandering na overstroming is te zien bij het Maasdorp Meers. Een eiland met wilgenbos is er aangevallen door het water. De bomen liggen als strooigoed op de grindbanken en in het water. Ook ontstaan er hier tijdens hoogwater nieuwe geulen en worden grindbanken regelmatig door het water verplaatst.

Kegelen met bomen
Waar de rivier het hardst stroomt, worden grind, zand en klei weggespoeld. Dit zie je vooral in buitenbochten. Bomen worden ondergraven door de kracht van het water en meegesleurd. Waar de rivier minder diep is, kan een drijvende boom vast komen te zitten. Achter zo’n obstakel vindt versnelde neerslag van zand en grind plaats, waardoor zich eilanden kunnen vormen. Hierop kunnen vogels als sterns en plevieren gaan broeden, beschermd tegen kleine roofdieren en vossen door het stromende water om het eiland. Onder water veroorzaken de stammen en takken ombuigingen van de stroming waardoor stroomkuilen ontstaan. In drogere tijden blijven hierin poelen achter waarin amfibieën als de rugstreeppad en boomkikker zich kunnen voortplanten.

Lees verder…

Bron: NatureToday.com

De meest complete toeristische en recreatieve website van Limburg en de euregio!